Asya Şiiri - Mustafa Doğan 2

Bir gönlü gamsızın nârına yandım
Ateşi bağrında ez dedi Asya
Çıkardım zırhımı hâra boyandım
Şehrimde korkusuz gez dedi Asya

Kaşları Zülfikar gözleri ayet
Katlime fermanı yazdı nihayet
Gamzeli gülüşü işler cinayet
Olmaz ikimizden biz dedi Asya

Yürekte isyanım kemale erdi
İçimde çürümüş sevda göverdi
Kırdı kalemini hükmünü verdi
Gücün yetiyorsa boz dedi Asya

Takatim tükendi canımdan bezdim
Şahsına münhasır çölünde gezdim
Şiirler bitirdim romanlar yazdım
Suretimi göğe çiz dedi Asya

Derde hemhal imiş aşkın şırası
Ne bir zamanı var ne bir sırası
Bin yılda kapanmaz yürek yarası
Bas artık üstüne tuz dedi Asya

Tükettim varımı fakir eyledim
Hovarda gönlümü hakir eyledim
Açtım ellerimi zikir eyledim
Bundan sonra sana güz dedi Asya

Cemalim safi bir su gibi durdu
Dışım ayaklandı içim kudurdu
Söktü otağını kalbime kurdu
Kördüğüm eyleyip çöz dedi Asya

Hüznün kıyamıymış aşkın kıyası
Demek ki böyleymiş ömrün iflası
Bir Fatiha oku üç de İhlâsı
Kabrine gelirsem söz dedi Asya