Asya Şiiri - Muhammed Leyla

Bana bir şeyler söyle seni affetmem için,
Savruluyorum yaprak gibi ortasında bir hiçin,
Soruyoruz hesabını şimdilerde geçmişin,
Meğer çok yanlış insanları sevmişim.

Annem benden korkar oldu, ben annemden korkar oldum,
Kendimi bir hiçliğin ortasında oturup ağlayan buldum,
Bana bir şeyler söyle, "ne söyleyeyim?" diye sordu,
Şeytanca bakan gözler, bu ne biçim bir sorgu?

Senden beklemezdim, sen benden beklesen de,
İnan ki bunalıyorsun zaman zaman, bekledikçe,
Kalbinin çirkinliği yüzüne yansımamış,
"Kalbin kararmış" dedim, yüzüme baktı, yadsımadı.

Şimdi umrumda olmaz bir yanardağ patlasa da,
Recme mahkum edilsem, insanlar taşlasa da,
Şimdi umrumda olmaz gözlerim kararsa da,
Her şey farklı olsa, gönüller bir olsa da.

Bazen kurtulmak için ölmeyi diledim,
Sürekli seninle gülmeyi denedim,
Kelimelerim yaralandı, cümlelerim asıldı,
Kalemimi kanattım, ellerim nasırlı.

Beklenmedik bir suikast senin cümlelerin,
Altın Çağ'ı kapatan Hülâgû'nün fetihleri,
Şimdi benim halim sadece Bağdat gibi,
O kâfirin önündeki yıkılmayan alim gibi.

Beklenmedik hoşlantı ve Asya kıtası,
Bu kıtanın kalbimde kirlidir hatırası,
Gördüğüm manzara gözlerimi kanattı,
Bu şiiri yazdım ve sözlerimden kan aktı.