AsYa.... Şiiri - Leyla Işık

Bir o yana
bir bu yana savrulurken,
gecenin karanlığına demir atmış esrik zamanla sevişirdi çıplak bedeni.
Uçsuz bucaksız tepelerinde
at sürerdi hoyrat biniciler,
bir baştan bir başa zafer kazanmışçasına...
Her zafer sonrası,
iri badem gözlerinde karasına yazılmış yazgısıyla
boşalırdı yağmurları mavinin acısına.
Ve her baharda

çiçeğe dururdu dalları Asya’nın,
Kuytularda acıya çiçeklenen mor salkımlarla.
özgürlüğüne uçan yaralı martıları görmezdi
Kilit vurulmuş dudakları hep içine susardı.
Susardı dört bir yanında okyanuslara
Oysa Asya...
Bir kıtaydı,
uzanmıştı aşka boylu boyunca.