Âsumân ve Hânumân Şiiri - Gültekin Avcı

Bana aşkı sorarsın ey mükedder mahrûh
Aşk odur ki; biri solarken öteki doğan tek ruh
Sende ben, bende sen olan kalpteki nûh

Kavuşmak belki bir sürûr, belki bir sınavdır
Ayrılıksa iki yüreği mesheden mahzun duâdır

Her secdede adınla ağarır içimdeki her gece
Senli dualar yükselir hep geceler müddetince

Ölüm gelir beni benden alır kalırım sana
Gün gelir seni senden alır kalırsın bana

Son yaprak düştü, ben benden geçtim,
bilmem sende ne kadar yaşarım
Sen benden geçme,
sende ve senle yaşar,
bende biter mâkûs yaşamım

Sendeki benle sen de kanatlan göklere
Bendeki senle bulurum seni takılma hiç sözlere

Bekledim seni yıllarca âsumândaki âşiyânımda
Sonunda geldin, şimdi âsudeyim hânumânımda