Zemheri bir gecede
Kırmızı saçlı kadın
Hayattan korkarcasına bir isim arıyordu
Tüm yaşadığı duygulara.........
Kendinleydi savaşı
Duygularına yenik düşmüştü mantığı
canım kızlarım
doğurdum da ne iyi ettim sizi
yoksa..
nereden bilirdim anne kelimesinin
şiir gibi olduğunu
nasıl öperdim gül yüzünüzü
acılarımız vardı
özlemlerimiz
umutlarımız hayallerimiz
yaşayıp isteyipde
yaşayamadıklarımız
hani seninle Istanbul'u
Sen sevdam,
Seni sensiz yaşamak
Sen olmadan sevgini
Yasatabilmek
Ne zordur bilirmisin?
Nereden bileceksin ki..
Ben kadınım
Anayım
Evimin güneşiyim
Tanrının özendiği kuluyum
Cenneti dahi sermiş tanrım
Ayaklarımın altına
Aç gözlerini bebek kapama
Feryat figana zerk etme
Bu yürek yanar kavrulur
Terkedipte gidersen
Kim avutur içimdeki sıkıntıyı
Kim dindirir özlemini
bana seni sordular
aşkı hatırlattılar
seninle ilk tanışmamızı
sonbaharın renklerini kızıllıkları
yağmur sonrası çıkan gökkuşağı
renklerin en güzelini yansıtan
Her bahar gelişinde umutlarımı yeşertir
Papatyaların yapraklarına sorar
Gelinciklerin tohumlarında
Sevdamızı al kırmızı açtırırım
Her esen rüzgâra sevdamı nakışlarım
Yüreğimi kondurdum avuçlarına
çiçekler biriktirdim
gökkuşağı renklerinde
her bir yaprağına
iliştirdim bir anı
acı tatlı
nefes nefese
Bazen gitmek ister insan
Aydınlıktan karanlığa saklanırcasına
Gitmek ve dönmemek bir daha
Bazen sevdiği insanlardan kaçmak
Geriye dönüp bakmadan
Hani bakarsa gidememekten korkarcasına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!