Asuman Şiiri - Çiğdem Çimen

İçten içe ağladığım anlardan bir an
bilmiyorum neydi içime kar yağdıran
gelse de şu kız
kurtulsam yalnızlıktan

oh kapı çalıyor
geldi galiba asuman
gel asuman
gel de bak
gökteki kızıl çiçekli bahçelerde
açıyor siyah renkli çiçekler
pazar yeri gibi gökyüzü
gürültülü, karışık
günahkar rüzgarlar geziniyor gökte
esiyor deli deli çöllerle barışık

hangi çiçeğin gölgesinde dinleneceksin asuman
göz gözü görmüyor,
her yer toz duman

gök düştü düşecek
sis
buğu
hevenk hevenk bulutlar başımıza üşüşecek
martılar çığlık çığlık
sesleri boğuk
yaz değil asuman
ille de
ille
çiseler kış soğuk

of asuman
offff
sırtıma kör bıçak yemiş gibiyim
dizlerim titriyor
yalpa yalpa bedenim
sarsılıp duruyor
başımı almış bir duman
yalnızlıklar içinde bırakma beni asuman
anlatmak istiyorum acılarıma gem vurmadan

dizginlerinde salınmış tay gibiyim
ne yöne koşacağımı bilmiyorum
gırtlağıma bir yumruk misali saplanmış hıçkırığım
içimde boğuluyorum

hayırdır de be asuman
keder vuruyor başıma
azgın bir sıtma gibi geldi usulca
vermiyor hiç aman
neye uzatsam elimi
felek çıkıyor karşıma
yıkıyor beni boylu boyunca

bakma öyle korkulu gözlerle asuman
alnımdan ay vurmuş
suskunluğum beni korkutuyor
ayrılık göğsümde dövününce
ölümü his eden yaşam ürperiyor

ah asuman
anıları katlayıp kaldırmak zor geliyor bana
yüreğim kor oldu çeliklendi
gözlerim duman duman

ne olur can yoldaşım asuman
şekil ver bakışlarıma
biliyorum
diyorsun ki bu kızın hali yaman

dur,
şöyle arkana yaslan
geldin çok uzak yoldan
çay demledim karşılıklı içelim
boş ver diyip dedikodulara geçelim

diyorum ki asuman
bir şiir yazayım sana dair
anlatayım
saçını
kaşını
gözünü
vesair vesair
resm edeyim güzel yüzünü

asuman iyi ki varsın
tilili çekip yas tutuğum şu dünyada bana kârsın
buna inan
sen olmasan asuman
dolanır yüreğime yılan, çıyan
kasvet içinde geçer zaman