Asuman Şiiri - Ahmet Çelik

Gör sevdiğin hayali kulağından tutunca
Dolaş yüce dağları her bulduğunu yedir
Konduğumuz kafesi başımızdan atınca
Şu asumanı gezen acaba sence nedir?

Zamanla alışıyor insan acıyla pişer
Hazmı zor bu hayatın bakar içinde şişer
Rüzgârın önündeki bulutlardan su düşer
Şu asumanı gezen acaba sence nedir?

Güneşle hava besler gülün pembe rengini
Karanlık kuyu eşer arar kendi dengini
Gemileri yüzdürür ummanın en engini
Şu asumanı gezen acaba sence nedir?

Sokakları boşaltıp ay akşamdan batınca
Elle ayak bağlanıp uzanıp da yatınca
Alıcısın bularak olmayanı satınca
Şu asumanı gezen acaba sence nedir?

Bir seyahat anında yıldıza el salladım
Geliyorum diyerek uyduları alladım
Işığı gerçek sanıp düşümde hâl yolladım
Şu asumanı gezen acaba sence nedir?

Yolda kaypak gidenin fikrine dense edir
Durduğunda ağaç dik lazım olur bir sedir
Bak okçular siperde savaşın adı bedir
Şu asumanı gezen acaba sence nedir?

03.03.2011
Ahmet Çelik