Asuman Şiiri - Nermin Altındağ

... Demirkazığın başı yine duman...

I)

Yolu bozkıra düşende
tozlu tarlalara
bir batar
bir çıkar
Asuman

Bozbulanık havalarda
Bulutlar yağmura duranda
Kavrulmuş toprağa
Bir düşer
Bin düşer
Asuman

Pencere önünde
Kamyonlar, otobüsler
ve köpekler
Bir sağa
Bir sola gidende
Başka diyarlara
Göç eder
Asuman

Sessiz gülüşünde
Gözündeki kalem kadar
Siyah herşey
Yüzündeki maskeyi indirende
Kendinden korkar
Asuman

Alışılmış yalnızlığa
ve alışılmamış
kara sevdaya düşende
Kavuşamamışlığın hüznü
ve ayrılmamışlığın
saçmasapan rahatlığı
Gözü yollarda
Nereye baktığını bilmeden
Bildiğinden ürkerek
Zamana bırakır yüreğini
Asuman

Soğuk akşamlarda
Müzmin ağrılarıyla konuşanda
İçini ısıtacak
Bir kadeh şaraptır
Bundan sonra

Bir içer
Bir güler
Bir susar
Asuman

II)

Bozkıra dalıp dalıp da çoraklaşma Asuman
Yağmura özenip de kurak tarlalara düşme Asuman
Göçebe kuşlara özenip de kanatlarını yorma Asuman
Siyaha bulanıp da mavi gökyüzünü küstürme Asuman

Şarap Asuman'da sarhoş
Asuman şişede
Gönül ağrısına ilaç yok Asuman

III)

Bir kuş gelmiş bir çalıya tünemiş
Dağın başı bozbulanık
Çiçekler başka baharlarda
Asuman hazana bıraksın kendini
Asuman kuşun kanadında
Asuman kuşun kanadında