Asude hanım Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Asude hanım

yüzünüz manzaralı goblen
çenenizde bir ben

denizi çimeni de vardı sanki
yüzünüz Halice dönük
sırtınız Anadolu hisarı
saçlarınız sarı
mıydı
sönük
dü her ne varsa yanınızda yörenizde
törenizde
hata mıdır desem
adınız Asude

yüzünüz ak patiskada kanaviçe

çok renkliydi dünyanız
hiç durmazdınız evinizde
arabalı ada vapuru gibiydi yaşantınız
bata çıka her gün giderdiniz adalara Modalara

alacalı bulacalı farbalı çingene eteğinizle
balkona çamaşır asardınız ya
yüzünüzde yaşmağınız

o kaçamak bakışlar neydi o gülümseme
yani yok hayır deme
yin şimdi
biliyorum banaydı bu işve bu göz süzmeler

hay çok yaşayın siz e mi Asude hanım

ne yalan söyleyim
siz aslında çok güzeldiniz
desem ki tığ işi oya has cemaliniz
sıfır boya yüzünüzde
inkar edemem
kudretten güzeldiniz

o son gün müydü hani
son görüşmemiz mi
bana rıhtımda el sallamıştınız
elinizde şemsiye üstünüzde Ferace

ve ben de son kez göreceğim görürüm diye
koşturmaktan kara su inmişti ayaklarıma

az mı koşmuştum peşinizden
son dakika yetişmiştim
gemi kalktı kalkacak

Allah'ım o ne gündü
hangi gündü bilmem ama dünlerden bir gün
hangi mevsimdi derseniz

galiba sisli ve yağmurluydu İstanbul

lakin bu anımsadıklarım
çook çok eskidendi
Asude hanım

Yüksel Nimet Apel

24/Eylül/2013/Salı/Bodrum