Çok dayanılmazdın.Çok pahalıydı sevdan. Bir maç gibiydi aslında amaçlarımız.Her insan kendi maçının açılarında hayatının ölçüsünü hesaplar.Kendi sevdasına oynar.Seninle karşılaşan ruhumuzun maçında dünyanın en güzel kalecisi olunca. Astronomikti aşkın.İlk kez benimle aynı sevda maçında oynaman için içimin oyunculuğunu sundum.
-Önce cümlelerimin maçını izleyen dünyan en güzel sözcük seyircisiydin.Her yazım artık bir maçtı.Tribünde sevdamızın formasıyla,gönlümüzün kaşkolüyle, bütün güzelliğinle okuyup izledin.
İzledin sevdin. Oysa yarala bir forvettim sevda liginde. Dünyanın en iyi forvetiyken ayrılığın defansında beni ve ruhumu sakat eden bir güzelin yenilmişliğinden kurtulduğum demlerdeydim.
-Her sözcüğümü, her sözümü, her yazımı bir bebek gibi görünce.Attığım her şut gol oldu.
-Aşkım, artık sevdamızın gölcüsüyüm. K’alemde k’almaya devam et.
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
