Aramla, astaca addım ataraq,
Zamanın köksünü yarıb keçmişem.
Şirin ferehime sevinc qataraq,
Şükür, heqiqete varıb keçmişem.
Pencere önünde duranda yalqız,
Zamanın nebzini tuta bilmedim.
Men güneş altında eriyen qar qız,
Şaxta, buz oğlanı buta bilmedim.
Qelbimin oduyla isitdiyim ev,
Indi zindan kimi, qurtulmaq olmur.
Kimseye demedim iste meni, sev
Ölüm ilgeyine dartılmaq olmur.
11.11.2017
Sevinc Arzulu
Kayıt Tarihi : 5.4.2018 11:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!