'Aşşşkııımmmm! ' Şiiri - Tevfik Yaşar Te ...

“Aşkım” diye diye
Her önüne gelene,
Aşkın da ettiler içine.
Bir garip lisan şimdi
Gençlerin elinde dilinde,
“Aşşkıım” diye sesleniyor haspam
İtine eniğine.

Dün görüp sürtündüğü,
İki mesaj, bir cıhat;
MSN’de göründüğü
Oğlan “aşkım” mı olurmuş?
Öyle gelen bir kızdan,
Akordu olmayan sazdan,
Frensiz, artan hızdan,
Güneşi kayıp yazdan,
Hiç çoğalmayan azdan,
Kıvılcımsız bir közden,
Hüznü bilmeyen gözden,
Samimi olmayan sözden
Aşk mı doğarmış hiç!

Ne çok söylenirse bir şey
Dile vurmuş demektir.
Öylesinin dediği
Aşkı hiç bilmemektir.

Aşk öyle bir yemektir
Ki malzemesi külfetli,
Pişirmesi zahmetli,
Yemesi pek mihnetli,
Hazmı da eziyetli,
Ama tadı lezzetli,
Kokusu letafetli…

Çileyle kardeştir o!
Az biraz serkeştir o!
Ama ehlini bulursa
Hayat dolu güneştir o!
Her güne renkler katan
Bulunmaz bir eştir o!

Ah bu sefil zaman
Farkında değil kendinin,
Yüzsüzlüğünde cehaletinin,
Olmayan iffetinin,
Kirlenen masumiyetinin,
Kurbanı şehvetinin,
Esiri hiddetinin,
Mağlubu nefretinin,
Esiri bir parça etinin.

Ahhh! Aşk, ahhh!
Nasıl da düşkün
En olmaz yerde ve zamanda
Taliplilerine baktıkça,
Hep adını duydukça
Ne de şaşkın; ne de şaşkın…

Aslında aşk değil düşen
Düştüğünü bilmeyen ve
Yükseliyorum derken
Tuttuğunu da düşüren
İnsan değil mi?
Maddede yok olan
Manayı yokluğa salan
Doydukça kirli iştihası
Doymazına uğrayan.
Ahhh bu insan
Aaaah aşınan değerlerimiz
Ve gelmeyen güzelliklerimiz
Maddesini saçarken ortalığa
Basitleşen güzellerimiz
Bari aşkı rahat bırakın!
Doyurun doymazlığınızı
Gösterin aymazlığınızı
Artık saklamıyorsunuz
Yaşayın utanmazlığınızı

Bari aşkı rahat bırakın…