15. Bölüm: Kıvımın Dönüşen Zamanı – Yastıklararası Yolculuk
Zaman kıvrıldı, menteşe açıldı, yıldız tozu yastık kılıfına sinmişti. Koltuk sırtlığı artık bir takvim; her kumaş dokusu bir mevsimdi. Ömer Tarım, uzay mekiğinden seslendi: “Yayla hâlâ içimdedir, don hâlâ sırtımdadır.” Mutafa, yıldızlara giyilebilir metaforlar tasarladı—her biri bir eşek teriyle mühürlenmişti.
💫 Kıvımsal aparatlar evrim geçirdi:
Yastıklar dile geldi, astral rüyalar yayınladı.
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta