Asrın Penceresinden Şiiri - Mecit Aktürk

Çevreme baktıkça iz'anım şaştı
Arsızlık cürmünü ar sanan gördüm
Belli ki kıyâmet hayli yaklaştı
Küfürü, günahı kâr sanan gördüm

Ne hamd-ü senâ var ne Hakk'a şükür
Zül olmuş beşere, beyne tefekkür
Seherler secdesiz gönüller fakir
Dünyayı hevaya dar sanan gördüm

Eliften bîhaber kemale ermiş!
Zaman gafil için sofrayı sermiş
Azrâil gelmeden haber göndermiş
Saçında akları kar sanan gördüm

Sevaplar çelimsiz günahlar diri
Dillerden süzülen kalplerin kiri
Rabbine âsiyi, mücrim, münkiri
"Çok cesur", "gözü pek", "er" sanan gördüm

Hakkı söyleyenin boynunda yafta
Emanet-i Güzin en tozlu rafta
Âlim korkusundan yanlış tarafta
Allah'a kulluğu şer sanan gördüm

Nefis can verirken can bulmuş "ben"de
Kibir baş kaldırmış başsız bedende
Hakkın nazargâhı kalp iken tende
Sol yanda atanı ur sanan gördüm

"Devlet malı deniz..." olunca türkü
Bir başka işliyor düzenin çarkı
Mü'minin münkirden kalmamış farkı
Cehennem narını nur sanan gördüm

Tutmuyor ayarı; bozulmuş tartı
Karışmış kutuplar, eksiyle artı
Beşken bire düşmüş islâmın şartı
Hırlıyı hırsızla bir sanan gördüm

Belliyken kılavuz, "El Emîn Elçi"
Değişmiş güzergâh, bozulmuş ölçü
Zalimi "dost"undan, âlimi "çerçi"
Câhili "velî"den, "pîr" sanan gördüm

Kadrini bilmeyip evde eşinin
Peşine düşen çok, mahrem dişinin
Helâl derdindeki âbit kişinin
Alnındaki teri kir sanan gördüm

Sevgi sürgün yemiş, gönüller talan
Koskoca bir "eyvah" avuçta kalan
Serefsiz bas tacı, meziyet " yalan"
Doğruyu, söylenmez sır sanan gördüm

Sanmayın bu kadar, bunlarda ne ki
Dîvan'dan kovulan pek mâhir, zeki
Tuzaklar kahpece; yâni öyle ki
İblisi "sevgili", "yâr" sanan gördüm
Küfürü, günahı kâr sanan gördüm...