Asrın Filozofu Safyeddin'e

Safyeddin
Güzel bir insandı aslında
Bir o kadar da tuaf
Tahsili de yoktu garibanımın
Ama;
Bana sorarsanız asrın filozofuydu
Hiç eksik olmazdı masasından
Kitaplar, gazeteler, dergiler...
Okuyamazdı küfrederdi sayfaları çevirirken

Tuaf bir adamdı bizim Safyeddin
Millet gülerken
O, ağlardı
Millet ağlarken
O, yine ağlardı
Dedim ya tuaf bir adamdı o
Mesela
Ömründe hiç türkü söylememişti
Mesela
Hiç aşık olmamıştı genç bir kadına
Hayatta en çok kitapları severdi
Onu da okuyamazdı garibanım
Sayfaları çevirir küfrederdi durmadan
Meydanlarda heykeli bile yoktu adamcağızın
Ve de duvarlarda portresi

Güzel bir insandı aslında bizim Safyeddin
Biraz da tuaf
Mesela
İnsanları görür görmez küfrederdi
Ama sorsan hiçbirini tanımazdı
Ve de neden sövdüğünü bilmezdi
Belki de haklıydı bizim Safyeddin

Dedim ya güzel bir insandı aslında bizim Safyeddin
Biraz da tuaf
Kitapları çok severdi
Onu da okuyamazdı adamcağız
Ama;
Bana sorarsanız asrın filozofuydu Safyeddin.