Asrın Felaketi Şiiri - Bülent Arkan

Asrın felaketi bu beteri var mı bilmem
Enkaz altında kaldı koca koca şehirler
Altı şubat sabahı beni terk etti gülmem
Suyun yüzüne çıktı konuşmakta mahirler

Karabasan cinsinden iki deprem peş peşe
Yaşanmamış musibet ansızın geldi başa
Azrail can alırken asla bakmadı yaşa
Nice gün görmemişe mesken oldu kabirler

Varı yoğu eviydi yıkıldı enkaz oldu
Yakınını kaybetti gözleri acı doldu
Umudunu yitirdi yüzü sarardı soldu
Olan onlara oldu evsiz kaldı fakirler

Felaketten beslenen ciğersiz kansızlar var
Kalbimize fay hattı döşeyen densizler var
Şakülünü kaybetmiş fırsatçı yönsüzler var
Bizler sabır beklerken tavan yaptı kibirler

Yalan yanlış fişleme daha ilk gün başladı
Depremden nemalanan birbirini taşladı
Dibi kara kazanlar depremzede haşladı
Alaca karanlıkta tarafgirdi tabirler

Birbirinden bağımsız iki deprem yaşandı
Zuladaki tetikçi silahını kuşandı
Siyasi fay hattına nice mayın döşendi
Tekere çomak soktu fitnelikte kahirler

Sorumlu sorumsuzca kabahati akladı
Boş gezenin kalfası ortalığı kokladı
Fırsat bu fırsat deyip rakibini yokladı
Fütursuz ahkam kesti ruh fakiri cabirler

Vicdanlı vatandaşlar varlığın bağışladı
Vicdansız varlıklılar etiket fahişledi
Kuruş bağış yapmayan istismar söğüşledi
Elini ovuşturdu menfaatçi hakirler

Milletin feraseti ders gibiydi densize
Tokadı yapıştırdı engel koyan yüzsüze
Dünyalık bağışlayıp hazırlandı sonsuza
Topluma örnek oldu insanlıkta kebirler...