Bu nasıl felaket böyle,
Ülkede kıyamet koptu.
Yaşlı, genç, çocuk demedi,
Evini başına yıktı.
Zengin fakir ayırmadı,
İnsanlar enkaz altında.
Dayanacak güç kalmadı
Malatya bitti, viran oldu.
Dünyada eşi benzeri,
Görülmemiş bir felaket!
Ne köy koydu ne kasaba,
Yıktı Maraşı baştan başa!
Bu yıkımın bir suçlusu,
Var mı diye sorulmalı?
Suçluya ceza kesmeli,
Hatay’a derman olmalı.
Rabbim sana akıl vermiş,
Doğruyu bulasın diye!
Zemin etüdü yapmadın,
Deprem gelir hiç demedin.
Gelde gör şu Adana’yı!
Dayanıklı ev yapmadın,
Şehiri ovaya kurdun.
Deprem olur düşünmedin,
Hani Diyarbakır, Kilis nerde?
Bir şehir yetmedi depreme,
Adıyaman, Urfa’yı yıktı.
Yetmedi Osmaniye’yi yıktı.
Ülkede kıyamet koptu.
Yirmi dört yıl evveli,
Ülkemde deprem olmuştu.
Onda bir ders çıkarmadın,
Binayı sağlam yapmadın.
Bozkurt sana tek sitemim,
İşini doğru yapmadın
Önceden tedbir almadın
Helalleşmek neye yarar.
Onbinler enkaz altında,
Bal gibi ihmalin var burda.
07. 02. 2023
İbrahim Bozkurt
Kayıt Tarihi : 17.2.2023 22:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güncelleme tarihi 07. 02. 2023. Bu bir depremdi ki böyle, Asrın felaketi oldu. Ne yuva koydu ne ocak
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!