Asrın Annesisin Şiiri - Fatih Güler

Anneme her sene şiir yazamayacaksam
Şairliğimin canı cehenneme
Bazlama yanaklarını sıkamayacaksam
Tükürürüm içimdeki tüm güzelliğe
Tek damla gözyaşı dökecekse
Başlarım mutluluk gözyaşlarıma
Kaderine isyan edecekse
Küfür ederim sevinç çığlıklarıma
Fani dünyada yalnız kalacaksa
Başkaldırırım güneşe, yıldıza, aya
Doğduğuna pişman edilecekse
Eserim soğuk rüzgarına
Yaşantını cehenneme çevireceklerse
Anamı almadan girmem, giremem cennetime

İhtiyar olunca bebek gibi bakamayacaksam
İçemediğim sütünü helal eyle
Eğer seni üzdüysem, üzeceksem
Bedelini ödetirim kendime
Ödeyeceğim bedel ise
Lokantaya bedel ödemeye benzemez Anam

Bu dünyadan manevi alacağım var
Alıp sana vereceğim
Biraz daha sabret
Gördüğün güneş yalancı zaten
Bulut daha gerçekçi
Aynı içtiğimiz gözyaşlarımız gibi
Güneşten parlak değil mi bulut
O zaman bırak duygunu gökyüzüne
Aksın yaşadığın gökten
Damla damla toprağa
Çiçek açsın, ağaç olsun
Sen kimlere annelik yapmadın ki
Yılın değil, asrın annesisin
Ramiz, Fevzi dayılarımın abası
Benim, bizim annemiz olduğun için
Hayatın çilekeş mazisi
Seni asrın annesi yazacak
Kabul eder misin anam.