Akif, nasıl bir ortamda doğmuştur?
Altı asırlık çınar, içten içe çürümüştür
Ümitsizlik kök salıp yürümüştür
Mandacı, etek öpüp, el ovmuştur
Millet, yılların verdiği acıyla;
Perişan, yorgun, muzdarip düşmüştür
İnsan, bu hayata soğumuştur! ..
Akif, bir iman ve aksiyon insanı…
‘Hür…’ olmak, bir kaside-i bûrdedir onda
‘Yeis…’ ümitsizlik, en büyük zillettir onda
Çağlamış, bir bahar mevsimi gibi çağlamış…
Milletin perişan haline için için ağlamış…
Sevdasını paylaşmış, hüznünü içine dağlamış…
Akif, bir kıvılcım; gönüllere düşen yangın
Akif, milletin feryadına yâr olan bir ses! ..
Böyle bir seste, hayat buldu..
Bir büyük vaveyla ile büyüdü…
O çığlığa, millet yürüdü, dağlar yürüdü…
Bir yanardağ gibi savruldu hafakanlar…
‘ölüm kusan geceler…’ ışıklarla uyandı…
Şafak doğarken kızıllığında, Akif’i andım…
Bedrettin Keleştimur
Kayıt Tarihi : 17.11.2006 23:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!