Asra Yemin Olsun Şiiri - Muammer Gökçay

Asra yemin olsun
İnsanlık hüsranda
Nasıl olmasın ki
Ömrü boş bir heyula
Ne ilim okur
Öğrenir edebi
Ne muhabbet duyar
Tanır ehli hikmeti
Ben bilirim der
Kaşır koca göbeğini

“Din nedir der” bu çağda
Kaldı mı bilimden ötesi
Ben gördüğüme inanırım
Yerim, içerim, çemkiririm
Kimseye de hesap vermem!
“Bir meyhane köşesinde geberir, giderim.”

Asra yemin olsun
İnsanlık hüsranda
“Ben deistim” diyene
Alkışlar ayakta
Hele bir muhalefet et maluma
Senden gayrı kumaş
Bulunmaz cihanda
Mukaddes değerlerin adı
Şimdilerde “edebiyat parçalama” Varsa yoksa gayret
Obur şehvetinin doyumuna

Bu ne va vey la
Ne hazin bir tablodur
Camiler olmuşsa
Taştan birer maket
Kelamullah,
Okunuyorsa nota kitabı gibi şayet
Sodom ve Gomora’ya dönmüşse cemiyet
Sen hala nefes alıyorsun ya
Vallahide şükret
Billahi de şükret
Virüs seni teğet geçer
Sen asıl özüne gel
Bu tarifsiz vahşet
Hükümse hala hayata hayret
Bak kelam-ı ilahi
Demek hala dipdiri
Haksız mı Rahman beyanında
İnsanlık,
Vallahide hüsranda
Billahi de hüsranda