Asra Dair Şiiri - Âdem Selçuk

Şöyle döndüm geriye baktım bir koca asra
Geçip giden yıllardan neler kalmış şu tasta
Bin yıllık acılar sıkışmış bir asra
Medeniyet hastaydı ve hâlâ kronik bir hasta.

Yetmemiş taşlar, kılıçlar, oklar
Topu dikmiş dağlara yürekler patlar
Bombaları temizler, atomla aklar
Dün insanlık yastaydı ve hâlâ yasta.

İnsanlık tutmuş ilmî, yakalamış ucundan
Değiştirmiş ne varsa kurtulmuş kör suçundan
Lâkin; almış gözünü ol çınarın burcundan
Ah! Yürekler taştaydı ve hâlâ taşta.

Asaleti ne ola? Bilememiş bulamamış
Sevdayı kara edip, kara kara hep ağlamış
Önce acı sürmüş gönüllere sonra derman aramış
Bu düşünceler yaştaydı ve hâlâ yaşta.

Utanmaz olmuş insanlık yıllara olan borcundan
Bir hisse kapmamış kul musalla taşından
Mahremiyet beldeydi, donu düçmüş kıçından
Ol sevgiler kaftaydı ve hâlâ kafta.