Aspidistra II Şiiri - Abdulkâdir Çakıl

Yamalı giysilerin adamıyım ben
Düzensiz bir çehrenin
Acımsı bakışların
Kurumuş ellerin
Katlanmış duygular
Ve hissiz dokunuşların insanıyım ben...
Niçin?
Diye bir soru sormamalısın
Ben yoksul bir insanım
Param yok benim...

Şiirlerim dahî fakirdir benim
Tutsa da kafiyelerim
İçli yazsam da hatta
"Beş para" etmez şiirlerim.
Neden etsin ki!
Ben bir yoksulum
Yok ki cüzdanım...

Bir sevgilim var benim
Adı 'Rosemary'
Ha! Bir de zambağım var
Teni solmuş lâkin
Ölmek nedir
Bilmeyen bir zambak
'Aspidistra' isminde
Ne zaman ki bu zambağı görsem
Gönlüm bir umuda sürüklenir
Bir de Rosemary'e...
Ancak geçelim biz bunları
Çünkü ilmeği kaçmış bir yoksulluk
Benimkisi.
Ne denli sevsem de Rosemary'i,
Ne değin baksam da Aspidistra'ya,
Ne yapsam da her ne kadar
Yine de yoksulum
E bir zahmet
Param yok ki benim...

Bir REVÂ Şâiri