Ben yoksul bir insanım
Yani beş parasız...
Londra'nın ortasındayım
Sene 1934...
Cebimde yokluğun şıngırtıları
Gözlerimde hiçlikler satan bir şehir
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Yaşamının yoksulluğu ile kaleminin zenginliği tam olarak uyum içinde bir çelişki...Kutluyorum ve ileride bu kalemin dolduracağı şiirin hazine küpünü şimdiden görüyorum...
Kutluyorum sayın Abdulkadir Çakıl
Biraz da Aspidistra (vikipediden alıntı):
'1930'lar İngiltere'sinde 'sınıf atlama özlemini bir kara mizah ile eleştirmektedir. Aspidistra, sınıf atlama özentisi içindeki dar gelirlilerin bir statü simgesi olarak gördükleri, evlerinden eksik etmedikleri çiçeksiz bir zambak türüdür. Bir reklam ajansında metin yazarlığı yapan Gordon Comstock, kapitalizmin yutturmacası olarak gördüğü reklamcılıktan nefret eder, orta sınıfın boğucu yaşamından kaçarak şairliğe soyunur. Bu uğurda sevgilisinden ayrılmayı bile göze alır; ama romanın beklenmedik sonunu yine sevgilisi yaratmaktadır'
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta