Asmasın Suratını Şiiri - Özcan İşler

Bebeğim, gülücükler dağıtıyorsun,
Bilmeden hayatın tuzaklarını,
Gönlün oldukça gülüyor, gülüyorsun,
Etrafına masumca.
Dilerim, hayatta aradığını bulursun;
Bir ömür hep, güler yüzlü olursun.

Yaşayacaksın elbet, Allah ömür verdikçe.
Gülecek, ağlayacaksın,
Sen sen ol isyan etme, zorlukları gördükçe.

Diren; zulme, haksızlığa,
Vurdumduymaz olma ha!
Karşı çık yanlışlara, ne kadar zor olsa da,
Sen doğrudan ayrılma, yürü bildiğin yolda.
Gün be gün insanlardan, hayattan uzaklaşma.

Tek başına kalsan da, yürü adlına bakma,
Boynu hep kıldan ince, riyakârlardan olma.
Bekleme kimseden ne alkış ne şamata
Eğilme, hiç eğrilerin karşısında eğilme,
Herkes bir kere geliyor bu hayata.

Ne güzel, sorumsuz olmak,
Ne tatlı el üstünde tutulmak.
Tekrarı yok, erişilmez mutluluk,
Sevilerek yaşamak, insanın altın çağı,
Ne güzel bebek olmak.

Etrafını aydınlatan güneşim,
Sen tomurcuk gülsün.
Gül, hep gül;
Güldükçe bahtın gülsün.

İlerleyen yıllarda, gelecek zamanı,
Öğreneceksin, hayattan hayatı,
İnsanlardan insanı.
Göreceksin ki bir de,
Görünenlerin gerisinde,
Ne görünmezler saklı...

Acı ama gerçek: Gün gelecek,
Dertlerin süzgecinden mutluluk emeceksin,
Hayatı kendine zehir ederek; balı, zehre gömeceksin.
İnsan kendi elleriyle açar,
Cennet, cehennem kapılarını,
Göreceksin, göreceksin, göreceksin!

Çocuğum umut dolu gözlerinin karası,
Sevgi dolu yüreğin tertemiz yansıması.
Karanlık gönülleri ışıtsın gülüşlerin.
Şimdi senin gülmenin, güldürmenin zamanı.
Günden güne büyüyen, çıkar kavgaları,
Sonra da, istismarın istismarı,
Asmasın gözümün nuru,
Asmasın suratını, çamur dünyanın kiri...