Âsman Gûnî Şiiri - Sıla Bakır

Ey! Âdemî-zâd!
Aynlarınızı ne boyamıştır, a'ma mısınız?
A’sâr, a’vâm, geçse de,
Ferâmuş o avânları.
Bu yalan arûs-ı cihânda, avdetçiyiz,
Arsa-i kâr-zâr’ında, arak-bârid, arak-ı demî döken arslanları! Ferâmuş âdemî-zâd!
Asâkir, asabiyyet için aranlara girmişlerdir!
Âsman-gûnî asbâhı, arsa-i kâr-zâr da olu verirdi,
Birer âteş-gûn!
Âsiyâb, âteşîn olu verir.
Avâdi, avâ’id fakat avâ’ik avâkıbi değiştirmez!
Avâsıf olsa da şu dil-i âvârede,
Nice avânlardır, âşüfte-dil.
Asâkir, âtıfet-kârdır!
Düşmüştür her hâneye birer âteş-pâre,
Analar, eşler perîşandır,
Babadyalar, ezahirler mell!
Bağraklar, bâ-gamdır.
Bevâkiların, balakları âteşîndir,
Âteş-gûn olmuş, semâ!
Baş bunluğudur bağrak!
Ba’d ezân yapılacak, baş bunluğu, İnânlamaktır!
Batnen ba’de batnin, unutturmamaktır!