Asmalılar mı beni Şiiri - Oktay Avcu

Asmak istiyorlar bedenimi,
Asmak istiyorlar düşüncemi
Asacaklar duygularımı, sevgilerimi, mutluluğumu
Asmalılar mı beni
Asacaklar umutlarımı, güzelliğimi
İnsanlığımı asacaklar
Çocukluğumu, oyunlarımı
En sevdiğim günlerimi asacaklar
Kırlarda papatyalarımı, gelincikli gülücüklerimi
Bulutların yağmurunu, kışın beyazlığını asacaklar
Yıldızlı gecemi, kelebekleri mi, gökyüzü mü, mavi denizi mi asacaklar
Derede balıklarımı, özlemlerimi, memleketimi asacaklar
Ağlatacaklar beni onca seven annemi
Varsa bebelerimi ve onların sevgili annelerini
Beni bir şafak sökerken
O en güzel günde asacaklar
Kirletecek masumluğunu aydınlığın
Kan lekesi bulaşacak sokaklara
Korkutacaklar insanlarımı
Adım karışacak gökyüzüne
Taa uzaklarlarda göreceksiniz
Asmalılar mı beni
İşçiliğimi asacaklar işçi sokalarınıda, grevlerimide
Beni zindanda asacaklar
Biliyorum kelepçeler asılmayacak
Tel örgüler, kapalı karanlıklar, kalın duvarlar asılmayacak
Öyleyse en mutlu günümde asmalılar beni
Severken asılmalıyım yani