Ölmedim Mi Şiiri - Hamza Mamaş

Olur.
Ne olmadı ki.
Yağmura inat güneşi gördüm.
Küçümseyip karıncaya yenildim.
Aşk uğruna kul gibi eğildim.

Yanmış yüreğim, közü var külde.
İşvene kandım, hata hep bende.
Ayak yolda lakin aklım hep sende.
Hasretin ecel gibi can koymaz tende.

Yar, yoluna yüreğim revan olunca.
Gezdiğim her yerde seni bulunca.
Ha üç beş gün, ha ömür boyunca.
Feda ettiğim ömür değil mi.

Gelse ayan olsa gönlümün gülü,
Neyleyim bağlar dolu sümbülü.
Onsuz neye yarar, ziyan ömürü,
Bir kuru can istedin de vermedim mi.

Hem yanlış başladı, hem yanlış bitti.
Köz olmuş yüreğim, kül olup gitti.
Bu aşk, dilsiz kalbe neler söyletti.
Her lisanda hasreti söylemedim mi.

Artık gelsen de olur, gelmesen de.
Hicranlı bir kalp eserin bu bedende.
Tüm yolları denedim her seferinde.
Gel dedin de engelleri geçmedim mi.

Şimdi ne yer tutar beni, ne gök tutacak.
Arafta kaldı ruhum, kim kurtaracak.
Bu yolun sonu nerede son bulacak.
Sitem etme, öl dedin de ölmedim mi.