Asma Yaprağı Şiiri - Ünal Serhat Yorgancı

Kimdi gelen, sen miydin, o mu, hiç kimse mi?
Kırlangıç geçti dün, ne kaldı ardında,
Çocuk ağlardı taşlıkta, içli, dargın?
Ekmek, peynir, fazlaca unutulmuş sormak,
Bütün masayı kaplayan nankörlük,
Bir sokak vardı, başı sen, sonu bendim.
Erkan, Süleyman değil, ama biri mutlaka beklerdi.
Gökyüzü mordu, sonra griye döndü,
Aralık pencere, rüzgarın ürkek elleri.
Şimdi kim çıksa karşıma, derim ki:
Nereye gidiyoruz böyle, ey avuçlarındaki karaçalı?
Tırnaklar uzar, kahveler soğur,
Plaklarda akeros adın, olmuyor hatırsız tanrılaşman.