Kapıyı üzerine kılıtlemışim meger sevdanın
Duyduğum kinle beraber..
Uğruna bır hayatı yıktığım insan
Ey ask, ey hasret ey özlem,
Nasıl actın vurduğum kılıtlerı söyle.
İçim acıyor bu gece tarıfsız sekılde
Kapıya astıgım kılıdın anahtarı hala yüreğımdeyken
Oradan cıkmayı nasıl başardın söyle
Kapılarımı kırdın,
Yada
Büyümu yaptın ellerımle açayım diye.
Ah aşk ah
Nereye saklasam senı orayı
Vİran edıp karsıma çıkıyorsun.
Ben burdayım dıye...
Ne yürekte kalıyorsun ne de kımse bılmesın
Kİmse gormesın dıye sakladıgım yerde kalıyorsun
Tam ismını unutmaya yüz tutmuşken dilim
Feryat figan haykırtıyorsun senı sevdiğimi...
Senin adın ne ki...
Canan BaygınKayıt Tarihi : 14.10.2008 17:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İngiltere Kraliyet sarayında ünlü bir ressamın resim sergisi vardır. sergiyi gezen ülkenin en ünlü resim sanatı eliştirmeni bir resmin karşısında durur ve resmi inceler... kendi resmiyle ünlü eleştirmenin yakından ilgilendiğini gören ressam eşeltirimenin yanına gelir ve bekler.. Eleştirmenin ağzından ' bu kapı hiç açılmaycak mı?... çünkü kapıya kapı kolu yapmamışsınız' diye sorduğunda ressam şöyle der: ' bu kapı insanların kalplerini simgeler, ancak içerden açılabilir.. o yüzden kapıya kapı kolu yapmadım 'der..
bence siz açma kilidin anahtarını boşuna arıyorsunuz şairim.. O kapı bence içerden açıldığı için böylesi şaşkınsınız...
harika dizeleriniz için çok tşk ler ve tebrikler:):):):
TÜM YORUMLAR (1)