Bir yalnızlık sesi bu, yalnız düşüncelerin yorgunluk sesi bu, çoğu zaman unutulmuşluğa adım atar, çoğu zaman da kendinden ürkerek dağılırcasına kaçaklardan biri olur, gün gelir korkusuzluk korkusu ile başı dumanlı dağlarda bulur kendini, gün gelir yalnızlığını gömer yalnızımsı hislerle, o bir kaçaklık kaçkınıdır, o bir yalnız, o bir ürkek ama o sevdiğine 'sakla beni' diyecek kadar da sevdanın mahkumudur, acımasızdır hayat, acımasızdır yaşam ama acı çekmekse yaşam içinde varım der geçerim diyebilendir o sevdasına...
Hayat böyle devam eder mi bilinmez ama o da bu hayatta yalnız değildir, çünkü hayat acı çekenlerle doludur...
Her gün böyle nefes alanlarla doludur hayat veya yaşam...
Sonuç ise 'sakla beni sevgili' cümlesinde düğümlenir...
Koyu bir ağıt düştü bunca senenin ardında kalan bu sevginin ardından, sadece bir heves miydi yoksa köklenecek ve de bu günlere uzayacak bir sevda özlemi miydi bu ilk defa seni sevdim demeler?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta