Aslında Yokum Ben Şiiri - Muammer Gündüz

Aslında yokum ben
Düşlerde vücut bulurum
Hayat akıp giderken zamanla
Zamansız yolcuyum rüyalarda
Farkına varmam sabahların, yaşarken
Düşlerde güneşe doyarım
Üstüm başım aşk kokusu
Uyanmak istemem bir ömür boyu
Gül açarım yer yer
Güneş mutlulukla doğar yüzüme
Oysa yaşarken gece benimle
Alacakaranlık her hücremde
Ölüm saçar acımadan
Her yanım dehşet kokusuyla dolu
Doyasıya tebessüm yasak bana yaşarken
Düşler çare bulur derdime
Sımsıcak öyküde; sevgiyle gülen insanlar nerde
Ve hırpalanmadan yaşanan o güzel, mutlu düşler kiminle

Aslında yokum ben
Düşlerde vücut bulurum
Bir rüyada derdimle avunurum
Mutluluğu düşlerimde tanırım
Hayat terk etti beni
Belki de hiç sevmedi
16
İki yabancıyken kâinatta
Düşlerimde masala doyarım
Kucak açar ailem
Düşlerin her mekânı anne kokusu
Ve kulaklarda kardeş türküsü
Ve sonra düş biter uyanırım

Aslında yokum ben
Düşlerde vücut bulurum
Dokunduğumda düşlere nefesinde Allah’ı bulurum
Düşman gece bekler her dönüşümde düşlerden
Karanlık mekân değiştirir kâbusa yol alırım
Kan akar her köşe başında
Düşlere istenmeyen misafir çıkagelir
Adı acı ve gözyaşı
Pusulama kan bulaşır
Yön acının batısı hayal kırıklığının tam ortası
Ve sonra kâbus biter
Kâbus başlar uyandığımda

Aslında yokum ben
Düşlerde vücut bulurum
Kural yok düşlerde en kral gerçeğe kafa tutarım
Ya uyanınca.
Uyanınca kan kusarım
Düşlerim kalsın, ben yok olayım.