Aslında yokum Şiiri - Asli Gülce

Yokum, aslında sen yokken ben yokum
Varkende yokum, hiç bir zaman erişemem o mutluluk çitine,,, bir kediye ciğer verin tonlarca yokmu ötesi diye sorsa çıldırmazmısınız?
Ben çıldırtırım
Adamın teki sevse de, canına kustururum
Aklım firarda olur hiç durmaksızın kaçar
Sonra bir sabah iner gökten kuş misali balkon çitine saksılarının arasına karışırım, sev derim sev beni
Adam sever kabullenir,sonra elde edince kaçar yeniden koşarım bilinmeze
Ben bilinmezi sevdim
İşte bu benim katilim
İçimdeki kan çiçekleri ruhumun karamsar göletinde büyürken
Dikenli çiçek isterken ellerim
Gülerler bir kadına gül varken ne diye
Ben böyleyim
Cinnetlerime eş aramam
Benliğim vurur tabancası ile beni
Cephanem bitti yine
Kaç cepheden savaşırım delik deşik yaşayan bir cesedin, bir kalaşnikof daha getirin
Öldüm esasen ölümümü kabullenip şu cenazemi taşıyacak yoktur bir Cemaat
Görmezler canlı sanırlar
Savaşçı derler, yıkılmaz derler
O ölmez.....
Ben kendimi mücadelenin kılıcı ile kutsamışım
Susamışım 13 yaş mutluluk zekasına
Al eline bir ateride oyna
Oynat bütün düşmanları
Tabur tabur dökülsün düşman o cehenneminden çıksın gitsin
Hayat bir ateri olsun her gün gençliğimin oyunundan olsun.