Ne kadar garip duygulardı bunlar ki aklıma düştükçe birine veya birileriyle beraber öfke yükselişlerini hazmetmem pek de kolay geçiştirilecek konular değildi.
Nedense çoğunda haklılığım öne çıktıkça dahi kabullenişlerle baş etmek artık kendini aşan zorlamalara direnmekti belki de baş edilmesi en zor şarta üstünlük sağlamanın çaresizliğiydi daha çok dayanma gücüme sahip olma isteğim.
Sen sevgili durmayasıya defalarca tekrarladığın, ömrümsün, diren ve güzel günlere beraber ulaşalım dedikçe kendi kendime gülümseyerek “kendi imkansızlıklarının farkında değildi” derken içimde garipsenecek bir gülümseme direnci oluşurdu kendi gücüm ile kendi gücüme üstünlük sağlama isteğim.
Nedense bu gece alt ve üst dişimin arasına sıkıştırdığım üst dudağının aldığı dağılmış şekle gülmek gibi bir hırs oluşmuştu bende.
Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum
Vazgeç yalan dünyanın köhne saltanatından
Yetişir bunca keder, bunca elem diyorum
Her şey sağır içimde ne şiir ne musiki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta