Corana gecelerinden biriydi.
Ay gecenin siyahından yuvarlanarak ışıklarını toprağa düşürüyordu.
Yalnızlaşmıştı ruhlarımız, çoğu anlar korkularla bölünüyordu gece.
En kolay yapılacak iş, yaşama dair düşüncelerle avunmaktı.
Kaç yıllar sonrasıydı bu ilk defa yaşanan Coronavirüs korkusu ile geceyi an be an bölerek hayatın geçmişini parçalara ayırarak ruhumu dinginliğe ulaştıracak düşüncelerden parçalanmış düşüncelerle yaşamın o ana dair düşler sıralanıyordu daralmış ruhumuzun kıvraklığına rağmen.
Kesik kesik değişken düşüncelerle ruhumun dinginliğinden güç alıyordum kendime.
çan eğrisi tersten işlemekte
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Devamını Oku
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim