Aslında Yapayalnız...

Gözün görebilecegi en uç noktalara ulasmak
Ve nedensiz yalnizliklara saplanip kalmak
Daha dogdugum ilk gün dökmüsüm gözyaslarimi
Korkutamadi beni daha ilk damlasinda
Yapabilecek gücüm vardi; hep oldu
Karsi çikabilirim tüm dünyaya; çiktim
Geçmisimden kurtuldum
Belki sevdalarimi paylastigim ruhlar oldu giden
Özlemekle gelmeyen...
Çok mu imkansiz istediklerim; degil
Ý mkansiz diye birsey yok.
Aramaya devam ediyorum
Karistirmadigim çekmecesi kalmadi özümün
Ve nasilsa çikmadi aradigim
Neredeyse bu en derinliklerimde sakladigim! ..
Gün geldiginde günes bu kez benim için gönderecek isiklarini
An geldiginde serefime dolacak sarap kadehleri
Bir söz verdim benim için gülümseyecek dudaklar
Hayatimin son ani olsa da benim için çakacak kibrit çöpü
Her sabah suladigim inancim, budadigim gücüm
Ve savurdugum nese tohumlarim
Onlar da benimle gelecek sonsuzluguma
Yasadiklarim ve yasayacaklarim
Yanimda götürecek olduklarim...
Dinliyosun beni biliyorum
Anlamaya çalistigini da ama
Bir ben var bende; çekmecenin en kösesinde
Yapayalniz.
Tutkulu.
Iradesi sessizlik sisi içinde ama asikar
Bir ben var sende biraktigim
Aradigim; arayacagim
Aslinda tam da o yagdi yagacak bulut kümesinin arkasinda
Ben görüyor olsamda hani su senin göremedigin
Ben seni hep tanidim hep bildim
Sen de beni bileceksin
Bir söz verdim SEN BENDE BITECEKSIN!