Aslında Yalnız Değilim! ! !

Yine yapayalnız, bir gecenin koyu karanlığında yürüyorum.
Etrafımda tektük insanlar yavaş yavaş azalıyor,
Bir noktada duruyorum.
Yorulduğumu hissediyorum.
Ama yürümem gerektiğini de biliyorum.
İstemeyerek de olsa içim çekilerek bir adım daha atıyorum.
Çünkü hâlâ yaşıyorum.
Artık sadece, kendi ayaklarımın sessini duyuyorum.
Başımı yukarı kaldırdığımda,
Binlerce yıldızın bana baktığını hissediyorum.
Önümü aydınlatacak bir ışık arıyorum.
Ne yapmalıyım,nereye gitmeliyim,nerede durmalıyım?
Bilemiyorum.
Bu yanlızlık içimi acıtıyor, ağlamak istiyorum
Ama sadece yutkunuyorum.
Sonra düşünüyorum ben bu noktaya nasıl geldim,
Nerede hata yaptım.
Ama onu da bulamıyorum.
Yanlızlık çook zor ALLAHIM diye haykırıyorum
Ve bu yalnızlık var olacaksa;
Benim gibi kimsenin yaşamamasını diliyorum,
Dua ediyorum......