Sanmışım gölgemsin,
meğer omzuma yaslanansın.
Karanlıkta parlayan bakışın,
kalbime dokunansın.
Kırmadım, incitmedim seni,
yakarken kül ettim beni.
Bitti mi şimdi?
Gidiyor musun gizlice?
Işığını bekledim gecelerce,
yıldızları saydım hece hece.
Ayı seyrettim sessizce,
hepsinin sebebi sendin bence.
Yorgunum, dermansız bir yanım,
sana bakınca susar dilim, canım.
Sağa bakar gözüm, sol yanım,
hep sana dönük, sana inanırım.
Sanma ki bir umuttun,
ben sana gönülden vuruldum.
Zamanı durdurdun,
kalbime sonsuzluk kurdun.
Kayıt Tarihi : 17.11.2025 00:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirin sahibi, derinden sevdiği birine karşı hislerini sessizce yaşamış. Başta onun varlığını tam olarak fark etmemiş, sonra onun kendisi için gerçek ve özel biri olduğunu anlamış. Bu sevgi karşılıksız ya da bilinmez olsa da, geceleri onun ışığını, yıldızları ve ayı izleyerek beklemiş, kendi içindeki duygularıyla yanmış ve kendini feda etmiş. Tüm bunlar, kalbinde kurduğu sessiz ve sonsuz bir bağlılığa dönüşmüş.
dilinize sağlık
beğeni ile okudum
Teşekkür ederim
TÜM YORUMLAR (3)