Aslında onlar yaşamak adına bir şey bilmiyorlardı
Kendi başına giden yol arkadaşımla
Başıboş yol yokuşlarında ölümü izliyorlardı.
Resminde unutulmayan hatıra
Kalabalıkların arasında gezen yalnızlık
Acaba bugün hangimizin ruhunda
Bir ben demediğin zaman değerlisin
Hiç olmak kaybedilenlerde
Yaşamının son dakikaları olduğunu bilmelisin
Hepimizin bir gün son bulacak hayatı
Kalmak kimsenin elinde değilse
Ölüm son buluştur,insanlığın tek icadı
Karanlık, yokuşlarda korkular arar
Sen büyük ışık, ey iyilik
Karanlık bir gün senide boğar!
Kayıt Tarihi : 23.5.2007 14:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!