Aslında Hepimiz Şiiri - Evren Özcan

Ne bir ağacın gölgesi kaldı,
Ne kaçamakların parkı.
Sigara tutmayı da öğrendi titreyen parmakları,
Kalmadı ki orospudan farkı.

Döndükçe döndü hayatın çarkı,
Dudaklarında o içli,ağlak şarkı.
Saç tellerine yazıladurdu yaşadıkları,
Kalmadı ki çekmediği sancı.

Ne o sevdaların en yücesi,
Ne o kötülüklerin en cücesi,
Ne o anmaktan yılmadığı ismin ilk hecesi...
Kalmadı ki bir avuç duadan başka kadir gecesi.

Bakmayın onun kullanılmışlığına,
Aldanmayın onun aldatılmışlığına,
Kanmayın parasız,pulsuz sokağa atılmışlığına.
Aslında hepimiz birer orospuyuz,
Ancak değiliz farkında.