Bağrımızda acımızın izlerini taşıyoruz
ve Alnımızda yaşımızın çizgilerini
hepimiz farklı dallarda farklı yönlere serpilip
aynı kökte birleşmiyor muyuz ?
Hangi dalın yaprağı olursak olalım
gökten payımıza düşen hüznü yudumlamış
ve yine aynı Gökteki güneşe
dönmemiş miydik yüzümüzü ?
gölgemize yüz çevirmiş
karanlıkta solmamış mıydık
tutunmamış mıydık inatla
bizi bağlayan toprağın en derinliklerine ?
Köklerimizi salmamış mıydık yerin dibine
bile bile...
kopup özgürleşmek adına
bizi savuracak Rüzgarları
bir baharın sonunu beklerdik
sebebimiz bir fırtına olsun isterdik
korkardık belki de
kopmak yalnızlığı getirirdi çünkü
korkardık
ve korktukça tutunurduk
Aslında hepimiz biraz yanlıştık
Aslında hepimiz birer Yalnızdık
Kayıt Tarihi : 23.1.2025 20:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (7)