Aslında... Galiba... Şiiri - Pınar Sezgin

Denizin enginliğinde battı senin de içinde olduğun gemi,
sevenlerinin başı sağ olsun,
Her yere afişe ettim seni kaybettiğimi.
Şu an senin olmadığın bir hayatta ayaktayım...
Önceleri hatırladım da'sensiz nasıl yaşarım' dediğimi...

Sonradan öğrendiğime göre geminin kaptanıymış beni kurtaran.
Son deminde bile benden çok uzaklardaymışsın,
Denizin enginliğinde bulamamışlar bedenini.
Şimdi yoksun,
Mezarın bile yok, ziyarete geldiğimde şiirlerimi okuyabileceğim.
Bana yakın olsaymışsın hani biraz, kurtulabileceğini duydum
İçim öyle rahat ki;
Ödedin yaşattığın acıların bedelini,
Boğularaık ölme cezası vermek Allah' ın da taktiriydi,
Anlamıştı seni, görmüştü yüreksizliğini.
Acıların en bûyüğünü yaşamalıydın sen,
Can çekişerek yavaş yavaş, her an biraz daha yitirerek ümidini,
Ana kadar çırpınmalıydın nefesinin yetmeyeceği,
Kaybetmen, enginliğe boyun eğmen,
Kayboluşunu, yenildiğini görmek...
Gözüm açık gitmeyecekti hani,
Artık yoksun hayatımda
Bütün duygu hücrelerimi sana işlemiştim,
Seni sevmiştim duygularımın bütün yoğunluğunca
Ağlamıştım sana, gülmüştüm sana,
üzülmûştûm Heyecan da vardı,
korkmuştum, tapmıştım da.
Bir hiç için boşaymış oysa...

Yani aslında, galiba, çaktırmndan,
Kayboluşun benim de duygularımı kaybetmemdi,
Gidişin yitirişimdi kendimi
Duygu yoksunluğuyla sevmek ise;
ölümle eş değerdi...