Aslında Bu Akşam Şiiri - Gönül Türüt Kesim

Aslında bu akşam,
Çok başka şeyler geçiyordu içimden
O çoğu kişiyi sıkan, sıkıntılı işleri özledim ben
Yanımda hiçbir müziğin ve hiçbir sesin olmadığı bir odada
Gece vakti pencere önünde, oturmak isterdim.

Karanlıkta, sokak lambalarının altında duraklayan bir yolculuktu hayalim
“ Aldırma gönül aslında sen lambaların altındaki o sesleri özledin”
“Sonra pencere önündeki sandalyeye oturup (sallanmasa da olur) ”
Zamana sığdıramadığım, o kitap listesini bir anda tüketmek isterdim.

Sonra mutfağa kadar gidip, kendime belki de ilk defa kendime
Kahve yapmak, yine sadece kendim için mısır patlatmak isterdim
Sonra karşıma boş bir sandalye alıp, içine bir yastık koyardım
Elimdeki kara kalemle beyaz patiskanın üzerine
Devamlı bana bakan bir çift göz ve devamlı kapalı duran bir ağız çizerdim.
Hiç konuşmasın diye hep ben, hep ben konuşayım diye
Ve başlardım ona anlatmaya
Dertlerimi, aşklarımı… sıra sıra hep ona, hep ona
Sonra ona bağırmak isterdim, Yüksek bir sesle
Hani önceden bağırmak istemiştim ya birçok defa
İşte onların yerine…
Sonra, ona güzel şeyler söylemek isterdim
Hep bende kaldığına inandığım güzellikleri
Paylaşmak isterdim
Yarısı ona, yarısı bana
Sonra da en son yazdığım şiiri okumak isterdim ona
Ve başlardım okumaya
Aslında bu akşam