Aslında Biliyorum Şiiri - Özlem Aman

zaten ağlayarak doğmuşum,
ne bekleyebilirim
ne isteyebilirim ki hayattan,
canım sıkkın yine bugün.
nedeni yine içimde...
söyleyince olanlara katlanamıyorum.
kaç kere bunun cezası verildi bana.
kimseye söyleyemediğim
kendime bile evet bu diyemediğim bir yara var içimde.
kaçıyorum.
biliyorum
gün gelecek yüzleşeceğim kendimle.
ama ne çağre...
korkuyorum herşeyden.
kimseye güvenim yok artık.
ezelden kaldı bu bana yadigar.
birileri öğretti, insanlara güven yok bu dünyada.
bin cefalar etse almadım üstüme.
bülbül birgün bile benim için kan akıtmadı.
gül hep kendi kanınla sulandı.
ne demek bu diye düşünün bir kere.
kendi canım acıdı hep.
neden insanlar mutlu olamıyor demeyin.
kendi mutluluğunuzdan önce,
insanı kandırmamayı öğrenin.
bilimiyorum nereye gidiyorum
sonu olmayan yabancılıklarla yaşıyorum.
kimi zaman bir gurbet türküsündeyim.
kimi zaman yalnızlığın baş tacında.
kimi zaman ise uzun ince bir yolda.
neden?
neden
yoksun yanımda? : (