Aslında Benim Hiç Şiirim Olmadı

Aslında benim hiç şiirim olmadı..
Çünkü, ne zaman şiirim gelse;
İki gözüm, iki çeşme ağladım..
Ve yazacağım her şiir,
Mısra,mısra gözyaşlarıma karıştı..

Yani, bugüne kadar şiir diye yazdıklarım;
Yüreğimde kopan fırtınalar sonrası,
Sadece, kıyıda köşede kalanlardı..

Oysa;
Çocuk masumiyetinde bir sevdayı,
Emeğin kutsallığını,
Hep özlemi içinde olduğumuz
Sınıfsız - sömürüsuz bir dünyayı,
Şiir,şiir yazmayı ne çok istemişimdir..

En çok da cezaevlerini,
Cezaevlerinin, oksijensiz, güneşsiz,
yoğun nem kokan hücrelerini anlatmak istemişimdir..
Hücrelerde, iskence seslerini!
iskence seslerine karışan insan iniltilerini..

Hele de; Kahrolsun faşizim sloganıyla bütünleşen, o görkemli - yürekte yiğitlik coşturan direnişleri yazmayı
ne çok istemişimdir..

/Hüseyin Çubuk