Aslında ben geri dönmek için gidiyorum..

Aslında ben geri dönmek için gidiyorum..

Ellerimin düştüğünü zannederdim çoçukken, karla oynarken hissetmezdim, düştü zannederdim ellerim. Bir daha karla oynayamayacağımı zannederdim,sonraları alıştım. Alışmak güzel birşeymiş anladım. Mesela ayakta işemeye alıştım, çünkü babam hep ayakta işerdi. Zaman geçtikçe dayak yemeyi, dayak atmayı küfür etmeyi,siğara içmeyi, belkide en önemlisi sevmeye alıştım..

Gitmek kimin aklında yoktur ki, ama ben geri dönmek için gidenlerdenim, çünkü alışkanlıklarından vazgeçememek gidememek hatta razı oluşun ta kendisidir..