Aslında Ben…….. Şiiri - İbrahim Şengün

Martılar canhıraş bir şekilde sesler savururken
Dalgalar kıyıya köpükler savuruyor
Sen içimde büyüyorsun
Özlemlerimi iliştiriyorum
Göçmen kuşların kanatlarına
Gözlerimi kapıyorum
Bir uğurböceği beliriyor o an
Ben daha dileğimi söylemeden
Güneş yakınlaşıyor
Yıldızlar beliriyor, ay parıldıyor birden
Sen yakınlaşıyorsun
Ben sana bakıyorum
Papatyalar açıyor dört bir tarafta
Tebessümün ilişiyor gözlerime
Üşüyen ben ısınıyorum
Gülümsüyorum / ben sana bakarken…
Zaman akıyor zaman duruyor
Sen kalıyorsun
Gün geceyi gece günü boşuyor
Ay yıldıza inat çıkmıyor olsa da gökyüzüne
Sen kalıyorsun
Takvim yaprakları ağaç yapraklarıyla yarışıyor
Arı bal yapıyor bal tükeniyor
Arı yok oluyor
Ama Sen kalıyorsun
Bu dünya bir gün bitecek
Sen bende hep kalacaksın
Kalp duvarlarım senin afişlerinle süslü
Hava sensin su sensin oksijen sensin
Bense yanında etkisiz ve vasıfsız elemanım
Ve öylece seni izliyorum
Aslında ben sensizken bile sensiz kalmıyorum…