Aslında Ben… Şiiri - Belgin Turan

Ben hep seni sevdim,
Gönlümün haylaz dolaşmaları,
Çürük dalara konuşları,
Başkalarının sahte bakışlarında,
Senin saf sevgini görmek içindi…
Aslında seni ben hep sevdim,
Ölüm döşeğinde çırpınışım arsızca,
Meydan okuyuşu gönlümün kadere,
Ve tutunuşu inadına hayata,
Gözlerinde ruhumu görmek içindi…
Baharları sen diye kucakladım,
Aktığı için gönlünün coşkusu,
Oluk oluk hücrelerime,
Zambağı, gülü, nergisi,
Sen diye kokladım…
O uçuşan mavi puanlı elbiseyi,
Kan kırmızı tuvaleti,
Senin gözlerindeki beğeniyi,
Ruhuma yazmak içindi giyişim…
Kışın soğuk sulara canı attıran,
İçimdeki ateşin dışa vurumuydu o an,
Ki, deli diye anılmaya aldırmadan…
Kaskatı kesilen yalnızlığımın,
Feryadı, buruk haykırışıydı,
Alaboraya yelken açışı gönlümün...
Hak etmeyen, kanı bozuklara bile,
Senin için eyvallah ettiğimi,
Bilseydin, ah bir bilseydin,
Tamamlardın öteki yarımı,
Belki de bu mesafe sevdirdi seni,
Bütün hayallerimi tutsak ederek,
Bir bilinmeyene…

Belgin TURAN 07/05/2008