Aslında güzel değilmiş,
Benim sevdammış güzel olan,
Onu taşıyabilen saf kalbimmiş.
Ne açık kahverengi benini,
Ne o uzun saçlarını..
Ben aslında;
Onun bu umursamazlığını görmezden gelen,
Vefakar gözlerimi sevmişim!
Cefa çeken mahkum mutluluğumu sevmişim!
Gene de her şeye rağmen,
Sefa içinde bu sözleri söyleyen dilimi sevmişim..
Yani ben aslında onu değil de,
Gerçek sevdaya hasret,
Malum gülü sevmişim!
Gülümü yetiştiren bu kutsal toprağı sevmişim.
Bu kez bari sevdiğime kavuşturan,
O sebepler zincirini sevmişim...
_SuaTizM_
03.10.2010/22:21
Kayıt Tarihi : 3.10.2010 22:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!