Aslında Şiiri - Ahmet Kara 4

gül yalnızlığında bülbüler gibi
ağladım.

dereler
damarlarımda kirlenmiş
bulanıktı içtiğim su.

zeytin zeytin gülen gözlerim de
barış ister mavi bir dünya.

hayalimde kendimden geçerim
şımarık sosyete gülleri gibi
soluduğum havaya çarpılır solarım.

düşünmediği bir dünyada
düşler kurararak yalnızlığına göz kırpar
arabesk bir fantazi olsada gerçek düşünü göremez
görülsede siyah beyaz eski bir resimdir artık
oyunları fark edemez oynandığını da.

ne kadersiz bir kader örmüş ağlarında
balık gibi oynuyor
oltada.

çırpındıkça

ölüyor
öldükçe
diriltiyor

nasıl bir dünya bu?
kimse yok mu yanında?

İnanın
var gibi
beklemeseydik
yok gibi
bulamazdık
çok şeyi.!

"aslında."