Aslinda, Şiiri - Şerife Göksel

yine yanliz,
yari karanlik,
køhne odasinda,
masasinda dalgin defteri,
o kirgin kirik kalemi,
basladi yazmalarina,
yanlizliktan hic korkmadan,
ictigi kavhe sogumus,
yine bardagi yarim,
sebebi düsleri,
belkide yikilisi bir seylerin,
hep yanliz,
yari karanlik,
kalabalik dünyasinda,
üzerinde siyah ceketi,
avucunda acinin isareti,
keskin bakislarinda hala onun hasreti,
yürüyor yorulmadan,
ve yanlizliktan hic korkmadan,
aklindan gecenleri okuyordum,
duyuyordum, ,
sesindeki aciyi,
dudaklarinin arasindan,
sinirleniyordu yine,
gøruyordum,
saclarina degen rüzgardan,
duruyordu,
bir sigara yakiyordu,
yapayanliz, ,
bir aksam ayazinda,
ve øylece daliyordu gøzleri,
sokak lambasinin,
yere vuran,
sari siyah aglayisina,
elleri üsüyordu,
yine gøzleri doluyordu,
yasamin tam ortasinda,
hayatinin anlamsiz kalabaliginda, ,
dønüp gidiyordu,
o bildigi,
o soguk,
o karanlik sokaklarina,
yürüyordu durmadan,
ve yanlizliktan hic korkmadan,
buz gibi anahtarini aliyordu,
sicacik elleriyle cebinden,
agir agir cikiyordu merdivenlerden,
daliyordu hüzün kokan,
huzurlu odasina,
yanlizdi,
üsüyordu,
yari aydinlik odasinda,
sigarasini yakiyordu,
bakiyordu akvaryumdaki baliklara,
gørmüyordu gøzleri oysa,
onu düsünüyordu,
icinde kipirdaniyordu,
ona dair hersey,
titriyordu bakislari,
elleri, gøz yaslari,
saskin,
caresiz,
ürkerek,
dudaklarindan siziyordu,
onun sevdigi türkü,
gøzleri geliyordu,
karsisina,
ici daliyordu bir an,
yine,
yanlizdi,
hayatin tam ortasinda,
aksamin yari karanliginda,
agliyordu durmadan,
ve ølümden bile hic korkmadan,
aslinda,
korkuyordu yanlizliktan,